Niður rjóðann vangann renna tárin af gleði, út í geiminn kaldann með minningu að vopni falla frosin spjót sem stinga hjartans rót.
Hvar situr kóngurinn sem semur lagabálk, ástin er harmurinn og hatur hérastökk. Gula nornin flýgur yfir himinn svartann.
Af sviknu augnaráði andar hafið að mér, forneskjuvilja náði fagnandi uns hann fer sorgin hlær djúpum skurðum sem blæða hrauntungum.
Tóma rýmið fyllist með rauðum rósablöðum, úr brjósti mér hellast hugsanir um þig... Yfirþyrmandi stingur tilveru mína sker lifandi og í sundur.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
