Ég sit á háum tindi Hraundranga ég sit og horfi niður í dalinn Hægur vindurinn blæs gráum þokum kyrrðin talar dáleiðandi röddum.
Ég held fastar í klettabrúnina ég sé þoku að neðan og ofan Dauft ljós á himni strýkur þokuna hvort skyldi ég falla eða rísa?
Ég finn eftir stund fyrir skelfingu Ég hugsa ég gæti fallið niður En hvers vegna hæfi ég ekki jörð? hvorki tungl né sól, dagur né nótt veit.
Ég finn mjög skyndilega fyrir ró ég skil loksins af hverju ég er hér þokan umvefur mig líkt og teppi raddir þagna og ég sef, svífandiTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
