---

Byłam córką kapitana i załogi oczkiem w głowie,
każdy brał mnie na kolana i pozwalał skubać brodę,
wychowały mnie pokłady, morskie fale kładły spać,
od dzieciństwa mi śpiewali morskie wilki, twarda brać.

Hej, hej, maleńka, słodkie imię twoje – Jane,
niech cudowna twoja ręka dziś pogłaszcze lekko mnie.
Hej, hej, maleńka, usteczka masz jak miód,
jesteś zawsze taka piękna, uśmiech twój za cały trud.

Potem sobie podrosłam, więcej ciała tu i tam,
każdy patrzył na mą postać, każdy chciał pójść ze mną w tan.
Kandydatów wielu miałam – lekką ręką liczyć stu –
ja żadnego z nich nie chciałam, więc wołali za mną znów.

Hej, hej, maleńka…

Potem zjawił się marynarz, a przystojny diabeł był,
jak to zwykle w bajkach bywa, on miłosną nutką żył.
Gdy mnie chwycił raz za rękę, pogubiłam cnotę swą,
gdy mi śpiewał tę piosenkę, to szalałam całą noc.

Hej, hej, maleńka…

Tak się kończy, jak zaczyna, do dziś ciągnie mnie na rejs,
a żeglarza pogoniłam – pijaczyna był i bies.
Z tamtych czasów pozostanie kilka wspomnień, psia go mać –
córka biega po pokładzie i jej śpiewa morska brać.

Hej, hej, maleńka…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.