---

Nawet gdy piach sypie w oczy
na stepie szerokim,
W nieznanych zaułkach miast
Nawet gdy latarnie morskie
przestają świecić,
a derwisz przerywa trans.

Tatiana nigdy nie przestaje,
szuka przez cały czas.
Idzie po ruchomej linie,
oczy zamknięte ma.
Modlitwę włóczykijów szepcze
nad Światem, którego nigdy nie chciała znać
i nie należy do niego
Nie należy do niego,
nie należy do niego.
Ona nie należy do niego


I jeśli czy ludzi pracy,
spowija gęsta mgła.
I z wykutego gdzieś żelaza,
zostaje szara rdza.
Dualizm Świata, pomieszanie.
W niewoli pragnień, ciągłe czekanie.

Tatiana nigdy nie przestaje,
szuka przez cały czas.
Idzie po ruchomej linie,
oczy zamknięte ma.
Modlitwę włóczykijów szepcze
nad Światem, którego nigdy nie chciała znać
i nie należy do niego

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.