---

Przyjdź do mnie boso,
niech stopy topią śnieg.
W zimowym sztormie
roztrzaskujemy się o brzeg.

Zmęczoną głowę
na mych kolanach, proszę, złóż.
Niech taniec śniegu
utuli cię do snu.

I drzew korony
pochylą się na twoją cześć.
Chmury rozwieje wiatr,
chłodem zaprosi cię, by wejść.

Zanim odejdziesz, weź ciepło,
którego w sercu mam
zbyt wiele, bym mogła sama je unieść.
Zaśniesz spokojnie jak dziecko
i przyśni ci się świat,
który łatwiej niż ten będzie zrozumieć.

Gdy każdą tkanką
poczujesz zimny ból,
łzy kruche spłyną,
rozetną nas na pół.

Twe sine usta
uwolnią się od tchu.
Wisi nad nami
twój niespokojny duch.

Skryjesz się w gwiazdach,
nieboskłon wchłonie cię i sny.
Staną się ciszą,
rzeką z pociętą twarzą przez kry.

Zanim odejdziesz, weź ciepło,
którego w sercu mam
zbyt wiele, bym mogła sama je unieść.
Zaśniesz spokojnie jak dziecko
i przyśni ci się świat,
który łatwiej niż ten będzie zrozumieć.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.