Napiętnuj mnie
O wielka Frasobliwości
Świętą nazwana, kanoniczne
Nikczemności w ślepocie krzywdę rządzą
A lud tępy w ciszy namaszczonej
brnie głębiej w bagno
W pokorze nurząc jeno stopy, dziadki chędożysz
Pokrętna ambono, fałszywy ołtarzu, leniwy ty stanie
Nadejdzie dzień klęski
Alleluja!

Krew mi z pyska Hosanna! żółć się leje
I ty nędzny tworze
na wątłe umysły przyczajon haniebnie
Niech wstęp ci będzie broniony przez Sfinksy
Cyklopy, Tytanów i Wielkich

Do mych wrót miejsca mar sennych
Nie zmącisz mej głowy, nie zniszczysz tej chwili
Nie przejdziesz nie możesz
nie ważysz się złamać pieczęci mej świętej
nie zgładzisz tej myśli niepokalanej i czystej
Nie wierzę to koszmar
Jak jawa się sączy do mego schronienia
do mojej oazy, do mego edenu
Litania to cała
przechodzi przez tkanki i serce porusza
nie chce nie zgodzę się walczę
lecz bój już przegrałem
szamoczę się chwilą
nabity na miecze
dwa gołe

Wtem gałąź mnie budzi stukając do okna
Zlękniony koszmaru dygoczę w ciemności
noc koi me nerwy
sen był to tylko
znów bogiem ja sobie
Więc zasnę ponownie i wyśnię te dźwierze
i znów je przekroczę...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.