Po ciężkich, twardej niewoli dniach
Do Francji szli dwaj grenadierzy
A gdy do Niemiec już zaszli pod dach
Grom straszny w ich pierś uderzył

Bo zewsząd wieść lotem rozbiega się zła
O klęsce tej Francyi kochanej
Że armia zwycięska rozbitą być ma
A sam Cesarz, ich Cesarz, pojmany

Więc obaj zapłaczą na ciężki los
I żałość w serca im tłoczy
Aż jeden rzekł: Ta wieść, ten cios
Krew z dawnych mi ran wytoczy

A na to druh ”Ha, cóż, ja sam
Rad umrzeć bym wraz z tobą
Lecz żona z dzieckiem w domu tam
Cóż stanie się z chudobą!”

"A mnie tam co, czy brat, czy swat
Nie warto się żalić ich doli
Gdy im dojmie głód, niech ruszają w świat
Tu Cesarz, mój Cesarz w niedoli

To jedno, bracie, dla mnie zrób
Gdy śmierć mi tu sądzona
Weź ciało do Francji, niech znajdę grób
U ziemi ojczystej łona

Tam pragnę mieć przy sercu tuż
Znak Legii Honorowej
Karabin mi do ręki włóż
I pałasz daj bojowy

Niech legnę czujny na pierwszy strzał
W mogile, jakby na warcie
Dopóki mnie nie przebudzi huk dział
I dzielnej konnicy natarcie

Rozpoznam, gdy Cesarz na grób trafi mój
Za wrzawą bitwy pogonię
Za wrzawą bitwy pogonię
Powstanę z mogiły gotowy na bój
Cesarza, Cesarza obronię

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.