Od wieków, od zawsze niezmiennie pytamy,
kim jesteśmy, my ludzie, i dokąd zmierzamy?
- człowiek miarą wszechrzeczy czy idei cieniem,
- czy życie jest radością, czy raczej cierpieniem?

Nie palę, nie piję, nie gram także w karty,
nie zdradzam swej kobiety, nie kłamię - to nie żarty,
w domu też pomogę, wiem, co jest do czego,
tak trudno dzisiaj spotkać mężczyznę porządnego.

Śpiewam o sobie, o swojej rodzinie,
ludziach z ulicy, o pięknej dziewczynie,
pytacie, kim jestem i dokąd zmierzam?
- jestem muzykantem i jadę do Zgierza.

Panienka przy drodze macha do mnie ręką,
krótką ma spódniczkę i koszulkę cienką,
chyba ma nadzieję obudzić we mnie zwierza,
nie mogę się zatrzymać, spieszę się do Zgierza.

Żona wciąż mnie nęka od jakiegoś czasu,
że nie rozmawiamy, a spraw duży zasób,
co się za tym kryje, do czego ja zmierzam?
nie mam na to czasu, spieszę się do Zgierza.

Śpiewam o sobie...

Dusz inżynierowie prowadzą dysputy,
czy jestem z wartości kompletnie wyzuty,
całe moje życie to fragment pokuty,
z wartości, panowie, to lubię ćwierćnuty.

Gdy skończy się mego życia piosenka,
może zapłacze niejedna panienka,
jak braw nie szczędziłaś, nie żałuj pacierza,
jestem muzykantem i do nieba zmierzam.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.