Pomnę dzieciństwa sny niewysłowne Baśń lat minionych staje jak żywa Bajki czarowne, bajki cudowne Opowiadała mi niania siwa
O złotym smoku, śpiącej królewnie O tym jak walczył rycerzy huf A gdy skończyła, płakałem rzewnie Prosząc: "Nianiusiu, ach, dalej mów!
Mów dalej, mów dalej, mów jeszcze Aż usnę i dalej śnić będę Niech we śnie spokojnym wypieszczę Złocistą, tajemną legendę
Złóż z czarów wzorzystą mozaikę Niech przyjdą rycerze tu do mnie Mów dalej czarowną swą bajkę – Ja bajki tak lubię ogromnie Ja bajki tak lubię ogromnie"
Dziś czar dzieciństwa jasno wspominam I często kiedyś siedząc samotnie Marzeń przędziwo snuć znów zaczynam Czas, który minął tak niepowrotnie
Znów przeszłość całą mam przed oczyma A kiedy cisza nastanie w krąg Po Andersena sięgam lub Grimma I dawne bajki czerpię dziś z ksiąg
I czytam, aż sen oczy zmruży I przymknie zmęczone powieki Zaznaję cudownej podróży W kraj mglisty, bezmiernie daleki
Znużony do snu chylę głowę Upaja mnie czar oszołomnie W samotne wieczory zimowe – Ja bajki tak lubię ogromnie Ja bajki tak lubię ogromnie
A czasem smętne moje dumanie Przerywa nagle cudna dziewczyna Usta mi daje na powitanie A potem czule szeptać zaczyna
Że nie zapomni mnie nigdy w życiu W szczęścia godzinie i w dobie złej Że kocha mocno, tęskni w ukryciu A ja cichutko tak nucę jej:
"Mów dalej, mów dalej, dziewczyno Że wiecznie mnie będziesz kochała Że chwile miłosne nie miną Żeś moja na zawsze i cała
Że miłość twa tak jest bezmierna Że będziesz tęskniła wciąż do mnie Mów dalej, że będziesz mi wierna – Ja bajki tak lubię ogromnie Ja bajki tak lubię ogromnie"Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.