---

Synu mój! synu! czemu od rana
Jesteś tak smutny? twarz obłąkana,
Miecz krwawą splamiony skazą?

O matko! syn twój zabił sokoła,
Dlatego dzisiaj twarz niewesoła,
Dlatego we krwi żelazo.

Synu mój! synu! po twym sokole
Nie miałbyś takich zgryzot na czole
I miecz nie taki czerwony.

O matko! matko! zabiłem konia!
On mnie tak szybko nosił przez błonia,
Z wiatrami biegał w przegony.

Synu mój! synu! źleś się obronił,
Może byś po twym koniu łzy ronił,
Bladości inna przyczyna.

O matko! matko! ojca zabiłem!
Bladością zgryzot czoło splamiłem
I we krwi ojca miecz syna.

Synu mój! synu! po takim czynie
Gdzież się obrócisz? w jakiej krainie
Schronisz się, synu mój miły?

O matko! matko! na świata kraniec
Pójdę wzgardzony, tułacz, wygnaniec,
Spokojnej szukać mogiły.

Synu mój! synu! idź w obce strony!
Lecz cóż zostawisz dla dzieci, żony,
Pod obce uchodząc nieba?

O matko! matko! niech na nich spada
W dziedzictwie nędza, pod próg sąsiada
Niech idą, niech żebrzą chleba.

Synu mój! synu! w czarnej żałobie
Została matka i cóż po sobie
Zostawi matce zabójca?

O matko moja! o matko miła!
Przekleństwo tobie! Tyś mnie namówiła.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.