---

Idą sobie ulicą
smętni ludzie z nerwicą,
obrażeni, skrzywieni i źli.
Nagle patrzą, naprzeciw
idzie facet i świeci...
To kapelusz, panowie,
na głowie mej lśni!

Bo ja mam słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu mam,
przyzwyczaiłem się i muszę
trochę słońca nosić tam.
A jeśli słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu się ma,
to ma się tyle animuszu,
tyle animuszu, co ja!

Panie, skończ pan tę mowę
w sprawie słońca na głowie,
takich rzeczy nie nosi tam nikt!
Panu pewnie łysina
trochę świecić zaczyna,
to by było normalne,
więc po co ten krzyk?

Bo ja mam słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu mam,
przyzwyczaiłem się i muszę
trochę słońca nosić tam,
a jeśli słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu się ma,
to ma się tyle animuszu,
tyle animuszu, co ja!

Każdy w jakimś tam sensie
ma do losu pretensję,
że ten łajdak nie wszystko mu dał.
Każdy mola ma swego,
jak nie tego, to tego,
i pigułki na nerwy
bez przerwy by brał.

A ja mam słońce w kapeluszu.,
słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu mam,
przyzwyczaiłem się i muszę
trochę słońca nosić tam,
a jeśli słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu,
słońce w kapeluszu się ma,
to ma się tyle animuszu,
tyle animuszu, co ja!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.