Kiedyś myślałam, że będę szczęśliwa.
Że dasz mi kwiaty, dolejesz trochę wina.
Że nasze życie, będzie inaczej wyglądało.
Lecz się pomyliłam i co mi pozostało.
Odszedłeś w momencie, który był dla mnie ważny.
Nie postarałeś się i nie byłeś odważny.
Teraz krew się leje, staczam ją do szklanki.
Rozszarpuję nożem swoje martwe tkanki.
Moje serce, przestaje pomału bić.
A mojej wątrobie wciąż chce się pić.
Alkoholu, który oczyszcza moją duszę.
Spadam z nim na dno i znoszę katuszę.
Titanic moich marzeń poszedł się jebać.
Teraz muszę Karawan swej miłości pogrzebać.
Pogrzebać to na czym mi zależało.
Przepraszam cię kochanie, to dawno się stało.

Nie mam już miłości, mój świat na tym się nie kończy.
Bo wiem, że przyjdziesz, przeprosisz, przytulisz i będziesz przy mnie.

W końcu do mnie wróciłeś, powiedziałeś co się działo.
Łzy mi poleciały, nie wiedziałam, że tak cię to bolało.
Przepraszam ciebie, że byłam taka zła.
Że nie dałam ci dojść nawet do słowa.
Kiedyś myślałam, że zawsze będziemy razem.
Znosić trudy i porażki, które pogrążały nas zarazem.
Tylko we mnie zdrada odbiła swe piętno.
Proszę cię zostaw mnie pójdź na drugie piętro.
Do swojej nowej kochanej dziewczyny.
Mnie zostaw w końcu, bo nie mam już siły.
Może to i dobrze, że wszystko się skończyło.
Chciałeś się tylko zabawić, a mi jest strasznie przykro.
Mam już dość, chce w końcu żyć normalnie.
Znaleźć kogoś, przy kim zazdrość mnie nie dopadnie.
Życie to próba, i każdy o tym wie.
Miejmy nadzieje ona w naszych sercach jest.

Nie mam już miłości, mój świat na tym się nie kończy.
Bo wiem, że przyjdziesz, przeprosisz, przytulisz i będziesz przy mnie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.