Raczej długo już nie pogra ma trzydzieści lat, on nie chciał o tym myśleć to był jego cały świat. Ten klub ci fani, oni zawsze go wspierali, nie chciał ich opuszczać, chciał im pomóc być na fali. Od tamtego czasu minęło siedem lat, można śmiało powiedzieć, że Totti podbił świat. Udowodnił fanom, że wiek to nie bariera, takie tłumaczenia godne są tylko pozera. Dwadzieścia dwa sezony dla Romy rozegrane, to wzbudza podziw, choćbyś nie był jego fanem. A ksywka kapitana jak tlen mu się należy, bo rozegrać tyle meczy to jak stać na szczycie wieży. Ponad dwieście bramek, chyba też robi wrażenie, dla obrońców krycie go, nie raz gorsze niż więzienie. I to nie jest taki gracz co repkę swą olewa, Francesko pomógł im zdobyć kawałek nieba, W dwa tysiące szóstym roku na mistrzostwach świata, dał z siebie wszystko by wspomnienia mieć na lata. Włożył do gabloty pewien puchar upragniony, zwycięstwo na mundialu to był prezent wymarzony. Po tamtym wydarzeniu godnie z repki odszedł w chwale, zrobił miejsce dla młodych którzy zagrać pragną stale. Wrócił do klubu by oddać całe serce i po dzień dzisiejszy opaskę nosi na ręce. Niech teraz powie ktoś czy zna takiego gracza, który tak w podeszłym wieku bramki strzela jak armata. I choć osobiście ligi włoskiej nie podziwiam, to co robi tam Totti od zawsze mnie zadziwia. On tam tyle w rok nastrzelał co niektórzy w cztery lata, choć większość z młodych gwiazd mogła by mu mówić tata. Jestem pewien podziwu dla jego lwiego serducha i gdy kiedyś skończy grać będzie miał opinię zucha. Bo Roma bez niego to nie będzie już to samo, aby mieć takiego gracza nie wystarczy tylko siano.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
