Idą w ciemności, zawsze sami
Jednakowo uśmiechnięci
Oglądają ludzi rękami
W innym świecie jakby zaklęci

Czasem martwa cisza przed nimi
Rozpościera swe czarne ramiona
Ktoś się zbliża krokami drobnymi
I ktoś woła, ktoś woła i woła

Kto ich przywiedzie do źródeł najczystszych
Gdzie się ptak przegląda i sarna szybkonożna
Gdzie się skrzydlą wiatry, cienie ciemnookie
Gdzie się czas zanurza rwących chwil potokiem?

Niosą swe twarze kamienne
Wargi jak gdyby się śmieją
Oczy ich obce, obce, daremne
Zasnute senną zawieją

Idą tak, czujni, lecz ufni
A przed nimi ciemność skulona
Swój łeb opuściła ku ziemi
Zasmuciła się noc pochylona

Kto ich przywiedzie do źródeł najczystszych
Gdzie się ptak przegląda i sarna szybkonożna
Gdzie się skrzydlą wiatry, cienie ciemnookie
Gdzie się czas zanurza rwących chwil potokiem?

Idą długim szeregiem
Laską wróżą swą przyszłość
I wpadając, wpadając na siebie
Pozdrawiają się cicho

Idą prawie, prawie weseli
A cień dla nich jest echem
Tańczą tańcem nadziei
Umierają, umierają ze śmiechem

Nikt ich nie przywiedzie do źródeł najczystszych
O... nikt ich nie napoi światłem srebrnolistnym
Lecz ich porwą wiatry, cienie ciemnookie
Czas ich uspokoi rwących chwil potokiem

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.