Posłuchaj historii dziwnej jak sen
Słyszałam, jak opowiadał ją starzec ludziom
Co przyszli na brzeg...

Tam gdzie ziemia zasypia w księżycowym świetle
Tam gdzie morze ociera się o nią jak kot
Znalazłem kiedyś ludzi tłum
Nie mieli twarzy, tylko białe plamy głów

To była moja samotność
To była moja samotność
To była moja, to była moja samotność

I zamilkł, i słuchał jak rój gwiazd
A oczy, a oczy miał całkiem siwe już
Powiedział nam tak...

Tam gdzie szedłem przez chwile i przez długie lata
Tam gdzie byłem, na pewno nie dojdzie już nikt
Tam wiedzie tylko jedna z dróg
I gdy ją przejdę, znikną ślady moich stóp

Rozpłyną się w białych obłokach
Rozpłyną się w białych obłokach
Rozpłyną się w białych, rozpłyną się w białych obłokach

I szeptał, jak gdyby mówił na wiatr, nie do nas
Wciąż plątał się we wspomnieniach
I wargi miał białe, białe jak śnieg...

Tam gdzie ziemia zasypia w księżycowym świetle
Tam gdzie morze ociera się o nią jak kot
Znalazłem w końcu cichy brzeg
Nie było ludzi, wtedy przyśnił mi się sen

O wyspie, której nie odkryłem
O wyspie, której nie odkryłem
O wyspie, której jeszcze, o wyspie, której nie odkryłem

Jest jeszcze taka wyspa
Idź, szukaj jej, idź
Jest jeszcze nieodkryta wyspa
Dopóki jest, masz dokąd iść

(Powiedz nam, czy daleko stąd)
(Do tej wyspy, którą Prawdą zwą?)

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.