Chwała - jak prorok ognisty w łachmanach.
Wiara - jak ziarno gorczycy rzucone.
Stałość - jak u mocy lodowa skorupa.
Radości - żywcem w darze z piersi wyrwane.

Wiejmy, wiejmy nieśmiertelni - tam gdzie opoka, ziarno istota,
szumią kadzidlane lasy, bije z parobów stara tęsknota.

Dobro - jak ciasto w rękach bezdomnych.
Piękno - jak jednostka przeciwko rządom.
Prawość - jak gniew w tłumie przytakujących.
Skrajność - jak tobie panie życie oddane.

Wiejmy, wiejmy nieśmiertelni - tam gdzie opoka, ziarno istota,
dymią kadzidlane lasy, bije z parobów stara tęsknota.

Jak mam nie mówić o rosie natchnionych,
gdy od stóp do głów jestem nią nasączony?
Jak mam nie mówić o rosie natchnionych,
gdy od stóp do głów...

Wiejmy, wiejmy nieśmiertelni - tam gdzie opoka, ziarno, istota,
pachną kadzidlane lasy, bije z parobów stara tęsknota.

I jak mam nie mówić o rosie natchnionych,
gdy od stóp do głów jestem nią nasączony?
Jak mam nie mówić o rosie natchnionych,
gdy od stóp do głów...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.