Niezwykła jest historia ta O damie w czerni, którą znam O której wszyscy mówią, że Kochała właśnie mnie
Chodziła cała w czerni W swym smutku pogrążona I wszyscy tak mówili, że Kochała właśnie mnie
Gdy miałem siedemnaście lat I swoje życie, własny świat A wszystko było barwne Wszystko uśmiechało się
Jej czerń i smutek oczu Jej wygląd tak uroczy Tak bardzo mnie ciekawił Bardzo intrygował mnie
Tak często widywałem ją Gdy szła codziennie ścieżką swą A w ręku miała bukiet Bardzo pięknych, białych róż
Gdy potem przy księżycu Klęczała przy mogile Modliłem się do Boga By połączył kiedyś nasTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
