---

Romanse są w tym życiu rzadkie
Poezji z nami nie po drodze
I ludzie niby, ot przypadkiem
Schodzą się, żyją i rozchodzą

Miłości wielkiej nie zna nikt, nikt prawie
Choć żaden grzech to, żaden wstyd

Kochałam - tak, nie raz, nie dwa
Jak ogień kocha nocna ćma
Jak wielkie słowa kocha wiatr
Do zatracenia zawsze tak

Kochałam - zawsze pierwszy raz
Nie czynił mnie mądrzejszą czas
Niepokój nie opuszczał mnie:
Kocha - nie kocha? Nie chce - chce?

W życiu się nie da poukładać
Osobno dobrych spraw i złych
By mieć porządek jak w szufladach
Do których nie zagląda nikt

I czasem się zaprzecza samej sobie
Nie wiedząc, czemu, kiedy ani jak

Zdradziłam, tak zdarzyło się
Nic przecież nie tłumaczy mnie
Los, wola boska, skrzypiec ton
Ni on nieważny, całkiem on

Zdradziłam i odkryłam, że
Stać mnie na kłamstwo - czemu nie?
I jeśli przez to kłopot mam
To tylko z lustrem - sam na sam

A kiedy przyjdzie czas rozliczeń
Przed którym wszyscy truchlejemy
Chętnie zapłacę za swe życie
Niczego nie chcę za pół ceny

Bo jeśli dobrze każdą łzę policzyć
To nie wypadnie aż tak źle

Żałuję? - Nie, naprawdę nie
Co było złe, to było złe
Nic nieprzeżyte pół na pół
Wszystko prawdziwe aż po ból

Żałuję? - Nie, wśród wielu dat
W kalendarzykach moich lat
Żal tylko mi tych pustych i
Niewartych dziś wspomnienia dni

Kochałam - tak, nie raz, nie dwa
Jak ogień kocha nocna ćma
Jak wielkie słowa kocha wiatr
Do zatracenia zawsze tak

Kochałam - zawsze pierwszy raz
Nie czynił mnie mądrzejszą czas
Niepokój nie opuszczał mnie:
Kocha - nie kocha? Nie chce - chce?

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.