---

Puchowy śniegu tren
W krąg roztoczył lśnień czary,
Dźwięczą sanek janczary,
Miasto spowił już sen.
A przez ulicy cieśń,
Zdobną w śniegowe szaty,
Jedzie panicz bogaty,
Nucąc wesołą pieśń.

A wtem do sań podbiega
Dziewczyna, niosąc bzy,
Do jej łachmanów brzega
Przymarzły śnieżne skry.
Wyciąga drżące dłonie
W śniegowych płatków rój
I cichy szept jej wionie:
"Kup kwiaty, panie mój!".

Pan wstrzymał sani pęd
I wprost spojrzał jej w oczy,
A w tych oczu roztoczy
Dostrzegł piękno i smęt.
Wziął bzu zmarznięty kwiat,
Potem rzekł: "Siadaj przy mnie,
Już skostniałaś na zimnie,
Ja ogrzeję cię rad".

I zawiózł ją do siebie
Gdzie było ciepło tak,
Gdzie świecił jak na niebie
Pająków gwiezdny szlak.
Posadził u kominka
I szepnął jak we śnie:
"A teraz niech dziewczynka
Całuje mocno mnie!".

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.