Fætur mínir skeika í skini silfurmánans sem bíður mér þögullar nætur. En lítil stúlka illa lætur og stígur dreymin dauðadans við nóttina. Hratt hún dansar í hundrað hringi, meðan myrkrið magnast upp í kringum hana og innra með henni og henni líður betur. Hún veit hvað hún vill og hún veit hvað hún getur. Hún gerir það mikið, hún fer yfir strikið. Sólin sest og hún blotnar, sólin rís og hún brotnar.
Hún líkist ekki neinum í hundrað og einum, en á föstudögum trúlofast hún nóttinni.
Týnd í sýndarveruleika reika í óraunveruleika og leik mér að því sem ekki er veik og sama hver allir vilja bjarga mér á meðan ég vil farga því sem erTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
