Ten piękny świat jest wiele wart,
Ale nie wszyscy go kochają.
Ten szklankę stłukł, ten spłaca dług,
Tamci w pokera grają.

Tu słońce lśni, tam noc i mgły
I jakaś boleść przeogromna.
Kulawy stół, flaszka na dwóch,
I pół kurczaka z rożna.

Tam wyje pies, tu gromki śmiech
A w szkle pokrętna retoryka.
Ten ukradł coś, ten wygrał los,
Ten z miłości usycha.

Lud wzniecił bunt, zaświstał knut
I rynsztokami krew spłynęła.
Styropian, koc i skok przez płot,
Wszechświatowa afera.

Na rękach krew, na ustach śpiew,
I policyjna trwa blokada.
Pożaru błysk, syreny gwizd,
Ktoś się do strzału składa.

Okrągły stół i cudu pół
I odyseja tak, jak z Mrożka.
Ten w nicość spadł, ten kupił bank,
Ten się z karierą rozstał.

Tu twarze złe, tam cnoty biel,
A tam do szczęścia autostrada.
Karnawał trwa, konfetti grad,
Na tłum błaznów opada.

Dolarów plik, afery nić
Wije się niczym rzeka Wisła.
Ten pręży tors, ten dostał w kość,
Do tego śmierć dziś przyszła.

Morału brak, więc powiem tak,
Ten świat to jakiś półfabrykat.
Ktoś sknocił go i tenże ktoś,
Nie chce się doń dziś przyznać.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.