---

Wyrosły mi skrzydła w pewnej dziwnej godzinie.
Pomyślałam, że szczęście nigdy mnie nie ominie.
I wierzyłam w to lecąc, drwiąc ze swojej natury
I patrzyłam na wszystkich i na świat cały z góry.

Wyrosły mi skrzydła niepotrzebne nikomu.
Zawróciłam nad szczytem, poleciałam do domu
I krążyłam nad miastem, w środku mnie - przerażenie,
Że zabiorą mi skrzydła kiedy sfrunę na ziemię.

U moich stóp, u moich stóp
Leżą oderwane skrzydła.
I nigdy już, i nigdy już,
Już nie poszybuję w góry.
Kalekie mam, kalekie mam,
Kalekie mam ramiona jak straszydła
I kaleką duszę, i kaleką duszę,
I kaleką mam duszę aż do skóry.

Kaleki dzień rodzi się z nocy kalekiej
Bez szans by pod wieczór mógł poczuć się lepiej.
Noszę plastry na bliznach i nie widać ich wcale.
Często głośno sie śmieję i wyglądam wspaniale.

Nie wygładzę swej duszy, pomarszczyła się cała.
Nie pamiętam, by kiedyś pasowała do ciała.
Już nie widzę kolorów, nie zasypiam w zachwycie.
Po co wam moje skrzydła, co z nimi zrobicie ?!

U moich stóp, u moich stóp
Leżą oderwane skrzydła...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.