---

Ja pana z sobą zabiorę
w cudowną podróż daleką,
sympatia moim wyborem
powodowała poniekąd.

Na towarzysza podróży
przewidział pana mój plan,
nie będzie panu się dłużyć,
nie pożałuje pan!

Pomkniemy drogą przecudną
widoków, przygód i zjawisk,
gdy czasem będzie nam nudno,
to czymś się zabawim.

A gdyby tchnął smutek głuchy
w niedobry nam serca stan,
dodamy sobie otuchy —
nie pożałuje pan,
nie pożałuje pan,
nie pożałuje pan,
o nie!

Ja pana w podróż wziąć pragnę —
pan czemu waha się przeto?
To chyba raczej jest ładne
wyjechać z miłą kobietą?

Podróży takiej na pewno
i krajobrazu w niej zmian —
doznając rzeczy tych ze mną —
nie pożałuje pan!

A kiedy cel osiągniemy
po różnych etapach wielu,
okazać może się, że my
podróżujemy bez celu.

W podróży samej jest jednak
cel piękny też w sobie sam,
niech pan się dla niej da zjednać —
nie pożałuje pan,
nie pożałuje pan,
nie pożałuje pan,
o nie!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.