W mych myśli ogrodzie,
Niespieszny przechodzeń.
Zapytał o drogę do szczęścia.
Zdziwiłam się trochę,
Bo skąd mi znać drogę,
Gdy szczęście w tych stronach nie mieszka.

Ono się ukrywa,
W głębinach jak ryba,
Co światła nie lubi zbyt wiele.
Raz znika, raz wraca,
Oczami przewraca,
W mych marzeń tajemnym kościele.

Przyjdź szczęście raz do mnie,
Bo tęsknię ogromnie
I zostań tu ze mną na dłużej.
Ja ciebie napoję,
Nakarmię, ukoję,
Czym chata bogata usłużę.

I szczęście raz przyszło,
Gdy wiosna nad Wisłą,
Bzy w rosach porannych kąpała.
Nie było po przejściach,
Lat miało dwadzieścia
I uśmiech niebiański bez mała.

Poczułam że żyję,
Że rosnę, że tyję,
Że radość me serce rozpiera.
A szczęście mnie pieści,
Rzęsami szeleści,
Jak dobrze ze szczęściem mi teraz.

Dwa lata minęło,
Jak to się zaczęło.
Dziś szczęście odeszło w nieznane.
Wróć szczęście znów do mnie,
Bo tęsknię ogromnie,
Me szczęście jedyne, wybrane.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.