Nasze, wesołe troski,
Tłuściutkie, słodkie niczym pączki,
Tuczone z delikatnej mączki,
Naszych codziennych spraw.

A ich moralna linia,
To po obiedzie legumina,
Nocy zarwanych praprzyczyna,
W pół zabagniony staw.

Nasze wesołe troski,
Pracują niczym kury nioski,
I plenią się na sposób włoski,
Nie lubią w kącie stać.

Wepchną się w każdą szparę,
Od zawsze żyją tu na wiarę,
Przystosowane doskonale,
Jak każdy zdrowy ssak.

Nasze wesołe troski,
Czy z miasta, czy też z wioski,
Mają jak wszyscy swe słabostki,
Lubią na nerwach grać.

Naiwne i beztroskie,
Nie można je wywabić proszkiem,
Już lepiej je oswoić troszkę,
Lub zawrzeć z nimi pakt.
Zawrzyjmy z nimi pakt.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.