Mizerna, cicha, stajenka licha, pełna niebieskiej chwały: oto leżący, przed nami śpiący, w promieniach Jezus mały.
Przed Nim anieli w locie stanęli i pochyleni klęczą: z włosy złotymi, skrzydły białymi, pod malowaną tęczą.
I oto mnodzy ludzie ubodzy radzi oglądać Pana: pełni natchnienia, pewni zbawienia, upadli na kolana.
Długo wzdychali, długo czekali, aż niebo rozgorzało: piekło zawarte, niebo otwarte, Słowo się ciałem stało.
Hej, ludzie prości, Bóg z wami gości, skończony czas niedoli: On daje siebie, chwała na niebie, Pokój nam dobrej woli.
On daje siebie, chwała na niebie, Pokój nam dobrej woli.
Mizerna, cicha… (x3) Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |