---

Była raz wściekła czerwień,
Co trudny charakter miała,
I stale się wściekała, stale się wściekała.

Gdy ją na horyzoncie porzeczki widziały,
Z krzaka w panice się zrywały, zrywały
Czereśnie z drzewa spadały za wcześnie,
Maliny miały nietęgie miny,
Pomidory to się jej bały,
Więc w wielkim stresie dojrzewały.

Była raz wściekła czerwień,
Co trudny charakter miała,
I stale się wściekała, stale się wściekała.

Tylko jedna papryka się jej nie bała,
Jako że sama ostry język miała,
W bawełnę nie owijała, gdy powiedziała:
"Skup buzię i posłuchaj, czerwona,
Wyhamuj, nie bądź taka cwana,
Bo już zostaniesz w życiu sama, sama, sama."

Była raz wściekła czerwień,
Co trudny charakter miała,
I stale się wściekała, stale się wściekała.

Ale się raz czerwień z czarnym spotkała,
Płomieniom, rumieńcom lica podlała,
Przy czarnym z dnia na dzień łagodnieje,
Już się nie wścieka, nie szaleje.
Warzywnik cały jest w zadziwieniu,
A oni trwają w połączeniu.

Była raz wściekła czerwień,
Co trudny charakter miała, miała
I stale się wściekała, stale się wściekała.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.