Kto Anitę zna
Wie, że dziwne ma
Oczy, choć blaskiem srebrnym lśnią
Miast śmiać się zachodzą łzą

Skąd ten smutek twój
Blady kwiatku mój
Kochanek rzucił cię i cóż
Historia znana, już
Rozchmurz zatem usta z róż

Anita, mała, biedna Anita
Ma dziś śpiewać, tańczyć, choć ból serca trwa
Na ustach blady uśmiech zakwita
I noc ciemną wita, jak demona (?) zła

Nie trzeba, dziewczyno, smucić się
W uśmiechu ty ukryj troski swe

Anita, biedna, mała Anita
Ma w swym sercu smutek, lecz już śmieje się

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.