Czasem się piosenka do kuchni zabłąka,
pokręci się z młynkiem, o fajans zabrzdąka,
pomruczy z czajnikiem i zagra na nosie
marchewce, co nutkę posiała gdzieś w kącie.

A potem zabiera pozłacane nutki,
nie trzeba piosenek, nie trzeba piosenek,
nie trzeba piosenek zwykłym ludziom z kuchni.

Bo my lubimy, bo my lubimy
wierzyć tylko zwykłym dniom.
Na wiśniowych drzewkach
partytura ćwierka:
do re mi fa sol la, sio!

Głupim jasiom wiosną
długie wąsy rosną
na nowy strąk.
Na polach zielonych
rosną makarony,
kapusta, groch.

Po rosie, po prosie
żółte żółtka znosi
rumiany drób.
Do re mi fa sol la,
do re mi fa sol la,
fa sol la, bób.

Czasem się obudzi kuchenna canzona,
pyrkając belcanta, podbiegnie do okna,
o, taka tańcząca po stole liryka,
szparagi w warkoczach, serce jak papryka.

Z okapu spadają usmolone nutki
kuchennej canzony, kuchennej canzony,
kuchennej canzony zwykłych ludzi z kuchni.

Bo my lubimy, bo my lubimy
wierzyć tylko zwykłym dniom.
Na wiśniowych drzewkach
partytura ćwierka:
do re mi fa sol la, sio!

Głupim jasiom wiosną
długie wąsy rosną
na nowy strąk.
Na polach zielonych
rosną makarony,
kapusta, groch.

Po rosie, po prosie
żółte żółtka znosi
rumiany drób.
Do re mi fa sol la,
do re mi fa sol la,
fa sol la, bób.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.