Да дрэва крывавага прывязалi, Ды словы ваўка прыгадалi: Чакай памерлага айца, Сустракай вялiкага жраца.
Дзеўчына мая побач сядзiць, Цяжка ўздыхае, горка плачыць: Мiлы мой, нам разам не быць, Воўчы рой прагне жыць.
[Прыпеў]
Катлы кiпяць, вагнi гараць, Bаўкi каля знiча сядзяць. Цела рвуць, кроў бяжыць. Дзеўчына крычыць: "Больш не жыць!"
Выпiваюць з сэрца мертву кроў, Разрываюць цела, дзеўчыну любоў. I нясуць агiдну атруту i змяю, Улiваюць у шчырую душу маю.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
