Masz to też, czujesz jak odpływasz. W tym roztrzaskanym życiu, które serwuje ci wiwat. Z twoich niedoskonałości, topiąc się w udrękach. I nieruchome oczy, jakby stop bicia serca. Dwie łzy, zobaczą ostatni taniec. I choć wchodzą na spontanie, widzą myśli poszarpane. Światowy balet, uważnie stawiaj kroki. Tu uwaga decyduje, czy otrzymasz medal złoty. Jak nie to spływaj, bo nie ma czasu na nic. Gdy krążą myśli po łbie, z siłą fali tsunami. Najlepiej zapić smutek w wódce, to rozwiązanie. Które daje ci możliwość, tego, że się poddajesz. Czy w takich chwilach, dobrze czuć smak. Gorzki, nietrwały, który nie daje ci spać. Stan, w którym polegasz i nie czujesz sił. Spada ci życie, upadasz ty, nie czujesz nic.
2.
To życie buja i hula, na wszystkie strony. Najgorsze są te dni, bez wsparcia drugiej osoby. Chciałbyś się wygadać, chciałbyś ogólnie coś powiedzieć. Wszystko, co ślina na język przyniesie. Znów coś zabolało, znowu serce zadrżało. I w jedną całość, znów wszystko się zlało. Problemy w kącie, w które nie zagląda szczęście. Siedzisz na krześle, myślisz kiedy będzie lepiej. Już bez siły, nie ma szans, na lepszy świat. Bez jakichkolwiek barw, przezroczysta gra. Na własnej tratwie, przez ocean łez. Płyniesz, lecz czujesz, jak na dno cię coś rwie. Starasz się, próbujesz, tyle razy ile upadasz. Tyle razy wstajesz i dźwigasz ten bagaż. I tak w kółko, wszystko powtarza się od nowa. Fundamentów życia nie masz, a chcesz piętra budować.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
