W trupiej aurze księżyca Kroczę pośród mar W trupiej aurze księżyca Skostniałych dotykam warg
Z milczącego od lat serca Zastygłego w czarną noc Pragnę posiąść starego mędrca Sekret i skrytą moc
By wspiąć się ponad szczyty Gdzie koniec początek ma Rozpalić ten ukryty Wydarty życiu skarb, wydarty życiu skarb
I patrzeć jak ostatni słońca promień Stygnie, jak w ciszy drży Usłyszeć lament jak zradza koniec Rozpaczy i smutku krzykTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.