Twarze nikną i oko bieleje, nigdy więcej tego świata nie ujrzę. Ale czy jest tu cokolwiek co żalem mogłoby mnie zmrozić? Zatęsknić nie ma za czym. Niczego nie ma co by pamiętać było warto, wszystko niczym na wiatr proch rzucony. Spójrz na tę czarną chmurę, to marzeń i idei obłok niesiony w otchłań przestworzy. Z całej ziemi podnosi się tuman czarnego pyłu, to popioły tego świata, to ludzka rezygnacja, poddanie i zwątpienie. Nie zobaczysz już nigdy ziemi, ni nieba, ni słońca, bo już ono nie zapłonie, czerń spowije twoje dłonie i chwytać się będziesz cieni oślepiony. I poczujesz jak rozpada się wszystko co kiedykolwiek kochałeś.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
