Ludu mój pomorski, niemy, wykuwany Jak pomnik przeddziejowy ze skandynawskich głazów Piorunami dziejowymi burzy poorany Pasożytem mchem szary, schronisko dla płazów!
Ja bym Cię chciał rozwalić jak strzał z chmury parnej I z Twoich gruzów wieczną zbudować świątynię I czoło wieży wynieść ku gwieździe polarnej A w murach zakląć chorał, który wiecznie płynie
Ty jesteś moich marzeń uroczystą wiosną A mojej troski ciężkiej nieprzespaną nocą Tyś jest zwątpieniem moim, mojej wiary mocą A Ty jako grobowiec sterczysz starodawny Pod którym zagrzebany śpi bohater sławny A płazy Cię zwiedzają, gdy mchy szare rosną
Pomorza Czarny Gryf I Polski Orzeł Biały Wśród kępna złotych niw Przysięgą się związały
To ma Ojczyzna! Jak rude zorze! To Dom mój! - POMORZE!!!Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.