Na niebie kłębią się chmury, za nimi ukrył się księżyc, za nimi gwiazdy schowane, ciemności okryły ziemię.
Spać niemowlęta nie mogą, w popłochu zwierzyna bieży, a wszystko to uczyniła gorąca krew Izabeli.
Jedyną siostrę zabiła z miłości do księcia wielkiej, zabiła ją ciemną nocą ukryta wśród zasłon ciemnych.
Zabiła, aby w jej łożu jej mężem też się podzielić. Don Diego myśli, że swoją kochaną Donxivę pieści.
Lecz oto zrywa się z łoża, ażeby cuda obwieście: -Piętnaście lat moją żoną, dziewicą wciąż jednak jesteś!
Twa kibić jak smukła trzcina, różami przybrane piersi! -Zabiłam siostrę jedyną ukryta wśród zasłon ciemnych.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.