Dwalend door wonden en kankers in een ziekelijk onverlangen
Tollend op benen van tergernis
De ziel verscheurd en ontnomen
En ontwaken in winterkoude
Onafgebroken voortstrompelend naar meer ellende
Ik haat het blauw aan de hemel
Scherven van mijn hart liggen verspreidt
Over de dorre verlatenheid van mijn ziel
En schuld is al wat hier nog groeit
Hier is geen god om mijn pijn te verlichten
Ik vlij mij neer op de bevroren grond
Met slechts de kou en de mist als deken
Ondergedompeld in spijt en verwijt
Ineen gekrompen lig ik hier
Ik verdrink mezelf in een diepe droefenis
Een kraai in de boom krast mijn requiem
Maar wordt verstoord als het schot over de heide klinkt

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.