Het huis in mijn hart is koud
Door wind en regen geteisterd
O wee, mijn kille botten
Gepijnigd door de waterkoude van deze desolate woestenij
Ik strompel voort
Klam en reumatisch als een herfstdag
Zwaarmoedig en gebukt onder mentale tirannie uit een ver verleden
Een schreeuw zo stil als van mijn versteende hart
Vecht om gehoord te worden door dove oren
Maar mijn lippen zijn aaneen genaaid met prikkeldraad
Mijn tong is verlamd
Een masker van kunststof heb ik gemaakt
Een mantel van consumptief zelfbedrog en ik wil niet meer
Niemand ziet mijn lijden
Zelfs de zwerfhond draaft hooghartig langs mij heen
Smart en angst zijn mijn onafscheidelijke kompanen
Ik haat mijn leven
Ik verlang te sterven
De leugen houdt geen stand meer

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.