Odeszły w zapomnienie, W czeluści czasu mrok I tylko w starych pieśniach Morza słychać głos.
Od licznej krwawej walki, Co kres swój znajdzie, gdy Z ostatniego wieloryba Wytoczą resztę krwi.
Ref.: I znajdziesz białe kości Rzucone w otchłań mórz, A wielorybie stada Nigdy nie wrócą już.
Namierzyć cel, wystrzelić I tylko prochu smród, Krzyk bólu gdzieś w oddali, Jakże to łatwy łup.
Co roku mniejsze stada, Taki już los ich jest, Gdy spotka je zagłada, Na nas kolej przyjdzie też.
Kiedyś, w czasach windjammerów, Czym był harpun, ostrze z grotem? Mężne serce miał, kto stawał Oko w oko z kaszalotem.
Nie wiedziały pewnie panie, Że dla sukien i fiszbinów, Że dla ambry, dworskich manier, Już niejeden człowiek zginął.
Ref.: I leżą białe kości Rzucone w otchłań mórz, A wielorybie stada Nigdy nie wrócą już.
To już koniec pieśni, zatem Pora podsumować treść: Koniec łowów, nim ostatnią Humbak swą zaśpiewa pieśń. Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
