Gdy w tobie zgiełk i lęk, i gniew
Mętnieje wzrok, czernieje krew
Więc odejdź w śpiew
Odnajdziesz go w szeleście drzew
W mnogości gwiazd na serca dnie

Synu epoki
Odmienisz złe wyroki
Uwierz w to
Synu epoki
Głębiny i obłoki
W tobie są

Zgarbiony od codziennych klęsk
Na chwilę stań, wyprostuj się
I odejdź w śpiew
Tam słońca grzmi miedziany gong
A struny traw zielono drżą

Synu epoki
Odmienisz złe wyroki
Uwierz w to
Synu epoki
Głębiny i obłoki
W tobie są

Bez siły ból jak rdza cię żre
Kamienny czas przygniata cię
Więc odejdź w śpiew
Usłyszysz w nim strumyka szept
Zobaczysz ... (?) jest

Synu epoki
Odmienisz złe wyroki
Uwierz w to
Synu epoki
Głębiny i obłoki
W tobie są

Do żagli płuc głęboki wdech
Bo chcieć to móc, wyprostuj się
I odejdź w śpiew
Ogrodem twym ten mały glob
Do rąk go weź, ocalisz go

Synu epoki
Odmienisz złe wyroki
Uwierz w to
Synu epoki
Głębiny i obłoki
W tobie są

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.