---

Ostatnia stacja metra,
potem szarość deszczem wściekła,
ulica, winda, dzwonek, drzwi.

Ty włosy miałaś mokre,
ja bez sensu coś tam plotłem,
nieśmiały trochę, trochę zły.

A potem ciepłe szkło,
herbata, Al Jareau,
aż opadł z nas przedwczesny wstyd.

Dotknąłeś mojej twarzy,
już wiedziałam, co to znaczy,
tusz z powiek deszcz nierówno zmył.

Jeszcze jeden pożar serc,
w ogień coraz łatwiej biec,
krok w obłoki i na ziemię krok,
wniebowzięcia pierwszy akt,
tylko wciąż nie wiemy jak,
jak to wszystko złożyć w dalszy ciąg.

Znów świt i stacja metra,
pewnie bliżej stad do piekła,
w kafejce sandwicz, kawy łyk.
Na pierwszych stronach gazet
Iran, Chiny, król i błazen.
i modnej grupy nowy hit.

Jeszcze jeden pożar serc,
w ogień coraz łatwiej biec,
krok w obłoki i na ziemię krok,
wniebowzięcia pierwszy akt,
tylko wciąż nie wiemy jak,
jak to wszystko złożyć w dalszy ciąg.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.