---

Nie ponosi winy naprawdę nikt,
Po prostu tak się zdarza na świecie tym.
Że z pięknych ojców i pięknych mam,
Brzydkie dzieci rodzą się nam. (2x)

Choć z pozoru tak jak inne są,
Jedzą kaszę, piją mleko i śpią.
Od razu jakoś wiadomo, że
Z jasnych oczek patrzy im źle. (2x)

Czujne na najmniejszy ruch i gest,
Wciąż pytają: co to jest?
Brzydkie dzieci,
Brzydkie dzieci.

Pytań im przybywa szybciej niż lat,
O ten najlepszy z wszystkich możliwych świat.
O ten okrutny, bez sensu kram,
Pięknych ojców i pięknych mam. (2x)

Żegnają zwykle wcześnie rodzinny dom,
I od tej pory ciągle w podróży są.
Lubią wędrować pod niebem z gwiazd,
Wolne ptaki z niczyich gniazd. (x2)

Choć na Ziemi miejsca coraz mniej,
Ciągle jeszcze rodzą się
Brzydkie dzieci,
Brzydkie dzieci.

Brzydkie dzieci,
Brzydkie dzieci.

(c) wyk.: 1998 Janusz Panasewicz

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.