Każdy wybór to też odrzucenie
I każda zdobycz to czegoś stracenie

Tak wiele rzeczy, których nie zobaczę
Dotyku nie zaznam, okazji stracę
Tak wielu ludzi nie poznam i minę
Aż rdza zatrzyma skrzypiącą maszynę

A wszystko to dzieje się w mojej głowie
Bo każde z nas ma swoją drogę
I wszystko będzie jak zawsze, do chwili
Gdy jedno ziarno szalę przechyli

Moje imperium blachą obite
Na pół muzeum, a reszta slumsy
A nowe rzeczy są na dwa lata
Zaś prowizorka trwa ustawicznie

Myśli ambitnych pełna głowa
Lecz plany wszystkie płonne, choć liczne
Bo każda myśl jest tymczasowa
A przemijanie jest notoryczne

W każdym upadku
Jest początek wielkości
A zalążek mocy
Jest w największej słabości

Strumień nienawiści
Rodzi rzekę miłości
W lesie głupoty
Rośnie drzewo mądrości

Wiruje ziemia odrzucona
W końcu wystygnie i czas się dokona
Zbieramy błyskotki drogie i śliczne
Lecz to jest życie prowizoryczne

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.