Czasem nawet stolec w fałd pościeli złożony
Cieszy bardziej niż pierścień brylantem zdobiony
Boć ten stolec własny, rodzimy, swoisty
Choćby nawet cuchnący, niemiły, nieczysty
Stolec krwisty, lecz ojczysty!
Nie zgubmy więc stolca, ale dzieciom swoim
Przekażmy w spuściźnie jako sól tej ziemi
Tu każdy zagon stolcem przesycony
To korzenie nasze, tradycja, Ojców trud i praca...
Stolec krwisty, lecz ojczysty!

Stolec, odwieczny cień człowieka
Przyjaciel doli i niedoli
W smutku, rozpaczy
W szczęściu, radości
Stolca zazna i żebrak
I Król Jegomość w swoim majestacie!
Stolec jest sprawiedliwy
Nie zna pychy ani zazdrości
Stolec ci wszystko wybaczy...
Nie unosi się gniewem
Zemsty nie pragnie
Bogactw nie szuka
Nie cudzołoży
Złym słowem drugich nie krzywdzi...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.