---

W słoiku twista tańczy strach,
bulgocze w kapslu moja twarz,
najtańsze wino zmieniam w krew
i strumień żył zaczyna wrzeć.

Wyciągam górę, oto szczyt,
koloratura moich dni,
i nagle mur, graniczny słup,
i słyszę własne, wielkie „dup!”.

„Piekielne pomysły
działają na zmysły,
a dusza gdzieś skryta,
nikt o nią nie pyta”.

„Piekielne pomysły
działają na zmysły,
a dusza gdzieś skryta…” —
nie pytaj.

Te akwarele czystych form,
te barwne gwasze, w których Freud,
fiolety twarzy, brązy ust,
oryginalny polski blues.

Sufit ze ścianą łączy grzyb,
sufit się sypie, ściana drży,
dwa kapelusze, para nóg
i zaraz dobrze będzie znów.

„Piekielne pomysły
działają na zmysły,
a dusza gdzieś skryta,
nikt o nią nie pyta”.

„Piekielne pomysły
działają na zmysły,
a dusza gdzieś skryta…” —
nie pytaj.

W środku gazety po mnie ślad,
litania nazwisk pełna dat,
goście płakali, płynął śpiew,
kaszlał w akordeonie miech.

Życie bez pointy dane jest
księdzu, artyście, dziwce, mnie,
a ci panowie, cały chór,
mogą refrenem dalej truć.

„Piekielne pomysły
działają na zmysły,
a dusza gdzieś skryta,
nikt o nią nie pyta”.

„Piekielne pomysły
działają na zmysły,
a dusza gdzieś skryta…” —
nie pytaj.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.