Das tebras da profundidade do abismal paramio xurdín arreconchegado nos meus desexos non cumpridos Por mor da túa razonada teima irracional de seguir no teu trono de mediocridade con mórbidos súbditos E o meu ignorado berro sen folgos Atravesoute coma unha pantasma Sen te inmatures... ¡maldito! E polas circunstancias transformeime... E tamén o quixen, no diaño Dos teus pasadelos Mais arredor de min creei as máxicas árbores que sempre vexo nas oníricas paisaxes e me lembran A daga que se crava no corazón mesmo de noite mentres o son da ramaxe mistúrase coa escuridade da nosa inmortal presencia...Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
