W moim pokoju, na frontowej ścianie
jest stary portret w pozłacanej ramie,
a na nim dama strojna w tiurniury
to pra,prababcia przy niej kot bury.

Ona miała gorsety, koronki ,
kapelusze i róże i fiołki.
Ja mam dres połatany i stary
I sportowe buty nie do pary.

Ref.
Pra, prababciu nie bądź zła,
pra, prababciu spójrz to ja.
Ja nie tylko z figli słynę,
Zmień na uśmiech kwaśną minę.

Pra, prababciu nie bądź zła,
pra, prababciu spójrz to ja.
Wszak nie dla mnie lalki ,włóczka
Zrozum swego z pra, prawnuczka.

Pra,parbabcia z portretu się dąsa:
nie wypada po drzewach tak pląsać.
Gdzie maniery, zasady, ogłada,
Tak doprawdy broić nie wypada.

Grzeczne dzieci to książki czytają
Po podwórku wcale nie biegają
I nie skaczą po drzewach jak ptaki.
Czy ktoś widział sposób bycia taki?

Ref.
Pra, prababciu...........

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.