Czemu zgasłaś, gwiazdo przyjazna
Pośród miliona gwiazd?
Towarzyszka Aurelia Żelazna
Nie dojechała na zjazd...
W imię dobra Proletariatu,
W imię walki o jutro lepsze
Wybierała Łódź delegatów,
Towarzyszka Aurelia przeszła...
Mów, Aurelio, o naszych bolączkach,
Mów o prządki nieprostym losie!
A wieczorem przyszła gorączka:
trzydzieści dziewięć i osiem...
Lecz Aurelia nie podda się, nie!
Myśl w decyzję niezłomną zmarmurzy,
Dłonie w pięści cisnęła i wie,
Że choroba się już nie powtórzy!
I, by móc w przyjaciółek się gronie
Cieszyć życia i Partii urodą,
Na Piotrkowskiej co świt na balkonie
Nacierała się zimną wodą...
I..tak hartowała się Żelazna!
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. | 