---

Chcę stwierdzić tu bez hipokryzji
Choć rzecz pozornie to zagmatwa
Że u nas śpiewać w telewizji
To sprawa jest szalenie łatwa

Bo wszystko przecież się opiera
Nie na przypadku, ślepym trafie
Lecz na inwencji reżysera
I odpowiednim scenografie

Postaraj się w ich wizje wczuć
Tu słuchaj rad, a tutaj nuć
Do kamery: zu zu zu zi zi zu zu zu
Tu słuchaj rad - tu nuć

Śpiewając, ważne jest szalenie
Ażeby w miarę maksymalnie
Zachować się tak niewymuszenie
Tak swobodnie, tak lekko, naturalnie

Nieźle jest tyłem zacząć nucić
Po czym obrócić się na pięcie
I oprzeć stopę w zgrabnym bucie
Na scenografii elemencie
(Tam kostki lubią stawiać zawsze)

Postaraj się w to wszystko wczuć
Więc tu podaj tył, a tutaj, wiesz
Tak kokieteryjnie: zu zu zu zi zi zu zu zu
Obrót tu, noga na kochę i do czwórki

Pragnąc emocje wzbudzić w tłumie
I z wielką sztuką chcąc wejść w styczność
Dobry piosenkarz musi umieć
Ze swą piosenką wejść w publiczność

Tamże dyskretnie się pochylić
I trwając jakiś czas w ukłonie
Do jakiejś pani z sali kwilić
Intymnie, blisko, skroń przy skroni
(To jest szkoła kolegi Łazuki)

Postaraj się ten wyczuć styl
Więc tu czoło schyl, prawda, i tam wydaj tryl
Przy danej damie: zu zu zu zi zi zu zu zu
Tu trzymaj styl - tam kwil

Piosenka miewa swoje racje
Lecz w telewizji te detale
Jak tekst, słuch czy interpretacja
Liczą się mało albo wcale

Jak również to, że pomsty żąda
Przez zimę, wiosnę, lato, jesień
Ktoś, kto produkcje te ogląda
Telewidz - bo ten wszystko zniesie

Więc ty mu śmiało możesz truć
On będzie pluć, a ty mu nuć
Zu zu...
On będzie pluć - ty nuć!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.