---

Ogromnie miła piosenkarka,
gwiazdeczka estradowej wiosny,
wrąbawszy brizol na pieczarkach,
zaczęła czytać list miłosny.
Ktoś sypnął na papieru szafir
literek drobny mak,
list "perła epistolografii"
się prezentował tak:

"Piszę do Pani... Trzebaż więcej?
Piszę do Pani z tremą wielką,
bo jestem Pani ulubieńcem,
a Pani moją wielbicielką...
Miłością nie ja jeden płonę,
choć może to szczegóła drobna,
gość w naszym bloku leje żonę,
bo jest do Pani niepodobna...

Znów Panią nadał trzeci program
i znowóż byłem w siódmym niebie,
nie proszę Pani o autogram,
ale o kilka słów od siebie,
o kilka zdań nierozwiniętych
niby jaśminu pączek świeży,
ja wtedy będę wniebowzięty,
nazwisko moje: Gondol, imię: Jerzy...".

Na stole ciepła coca-cola
swą chłodną świetność wspominała,
gdy piosenkarka od Gondola
Jerzego list mi pokazała,
a śmiała z niego się perliście,
aż tchu jej było brak,
więc perle młodych wokalistek
odpowiedziałem tak:

"Gwiazdeczko estradowej wiosny,
wzruszenie mnie za gardło chwyta,
to najpiękniejszy list miłosny,
jaki zdarzyło mi się czytać...
Jeśli za sławą tęsknisz wielką
i powodzenia chęcią pałasz,
bądź tego pana "wielbicielką",
bez niego, miła, nic nie zdziałasz!

Dziś jeszcze liść ze sławy wieńca
uszczknij i wyślij do człowieka,
i wyślij go do "ulubieńca",
który z nadzieją ciągle czeka
na kilka zdań nierozwiniętych
niby jaśminu pączek świeży...
Niech się uśmiechnie "wniebowzięty"
nazwisko jego: Gondol, imię: Jerzy,
i niech w szczęśliwy los uwierzy!
Gondol Jerzy znad Wisły...".

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.