---

Kieruję dziś ten list
do Pana, Prezydencie,
i niech pan go w pamięci
zachowa chwile dwie.

Listonosz tylko co
wezwanie mi doręczył,
że mam przed środą wieczór
na froncie stawić się.

Lecz wiem: nim moja dłoń
wymierzy cios lub strzał,
nie po to żyję, bym
zabijać ludzi miał!

Dlatego w liście mym
uprzejmie informuję,
że ja dezerteruję,
nie ujrzą w wojsku mnie.

Widziałem śmierci znak
na bladym ojca czole
i braci, gdy szli w pole,
i dzieci moich łzy.

I matkę, która tak
cierpiała, a dziś w grobie
z okrutnych słów drwi sobie
i z bomb okrutnych drwi.

Znam zgrzyt więziennych bram,
skradziono szczęście mi
i pamięć lepszych dni,
i duszę, gdym był tam.

Dlatego ruszam dziś
znad grobu wspomnień martwych,
na własny szlak uparty,
na szlak, lecz nie na front.

Wykrzyczę protest mój
po drogach słodkiej Francji,
w Bretanii i w Prowansji
wykrzyczę prawdę mą.

Wykrzyczę uszom tym
i oczom, w które wejrzę,
że z głupstw najokrutniejsze
to wojna — gardźcie nią.

A jeśli trzeba krwi,
niech Pan wytoczy wpierw
swą prezydencką krew
na gorsu sztywną biel.

Żandarmów pańskich niech
zbyt wielu mnie nie goni,
bo ja nie noszę broni,
stanowię łatwy cel…

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.